شناسایی عمومی سنگ ها



شناسایی گوهر اساسا یک فرآیند حذف یا کنار گذاشتن است. گوهر سنگ های با رنگ مشابه دستخوش آزمایش بصری غیر مخرب می شوند تا اینکه تنها یک امکان شناسایی باقی بماند. هر آزمایش تنها، یک دلالت کننده است. به عنوان مثال، وزن مخصوص یاقوت 4.00 ، شیشه 3.15-4.20 و کوبیک زیرکون 5.6-5.9 می باشد. بنابراین به راحتی می توان تفاوت میان کوبیک زیرکون و دو مورد مذکور را گفت، اگر چه همپوشانی بین شیشه و یاقوت وجود دارد.

و با تمامی مواد طبیعی موجود در آن ها، هیچ یک از دو گوهر یکسان نمی باشند. پیرامون زمین شناسی که آن ها تحت تاثیر کلی بوجود آمده اند به طوری که با اصول اولیه می توانند شناسایی شوند، حضور ناخالصی شیمیایی، و جایگزینی در امتداد آن و عیوب ساختاری "خاص ها" را بوجود می آورند.

شناسایی از طریق ضریب شکست
یک آزمون برای تعیین هویت گوهر اندازه گیری انکسار نور در گوهر می باشد. هر ماده دارای یک زاویه ی حساس می باشد که بالای آن نقطه نور به داخل منعکس می گردد. این را می توان اندازه گیری کرده و برای تعیین هویت گوهر استفاده نمود. به طور کلی این به وسیله ی رفراکتومتر اندازه گیری می شود، همچنین می توان از یک میکروسکوپ برای اندازه گیری استفاده کرد.

شناسایی از طریق وزن مخصوص
وزن مخصوص به عنوان تراکم نسبی شناخته می شود، بسته به ترکیبات شیمیایی و نوع ساختار کریستالی تغییر می کند. مایعات سنگین با وزن مخصوص معین برای تست گوهر سنگ ها استفاده می شود.
وزن مخصوص با مقایسه ی وزن گوهر در هوا با وزن گوهر معلق در آب اندازه گیری می شود.

شناسایی از طریق طیف نما
این روش یک اصل مشابهی را برای چگونگی کار یک منشور در جداسازی نور سفید به طیف های رنگی آن استفاده می کند. طیف نمای گوهرشناسی برای تجزیه ی جذب انتخابی نور در ماده ی گوهر بکار گرفته می شود. اساسا، زمانی که نور از محیطی به محیط دیگر عبور می کند، خم می شود. نور آبی بیشتر از نور قرمز خم می شود. میزان انحراف نور بسته به ماده ی گوهر است. عواملل رنگ یا کروموفورها خم ها را در طیف نما یا اسپکتروسکوپ نشان می دهند و عنصری را که در رنگ گوهر دخیل است را مشخص می کنند.